Een vraag van een moeder
help mijn kind is peuterpuber
Als kindercoach krijg je ook vragen van ouders tussen over jonge kinderen. Kindercoaching is coaching van kind, papa en mama. En het kind kun je coachen vanaf 9 jaar. Wanneer het kind jonger is coach je de ouders.
Onderstaande vraag is van een moeder van een 2-jarige:
Ik ben moeder. Mij dochtertje is 2 jaar. Het is een prachtig kind, maar soms verlies ik mijn geduld en reageer ik boos.
Wat moet ik doen om een goede moeder voor haar te zijn?
**************
Kinderen zijn, helemaal als ze twee jaar zijn, een grote spiegel van ons eigen leven. Een tweejarige begint meer en meer autonomie te ontwikkelen en de wereld te ontdekken zonder dat het kind daarbij ‘rekening’ houdt met de ander. “Ik kan het zelf wel’ of ‘zelf doen’ zijn uitspraken die vooral kinderen in die leeftijd doen. Ze kunnen de hele wereld aan ook al zijn ze pas 2.
Dat kan best enorm frustrerend zijn voor de ouder( s). Want ineens doen ze dingen die niet handig zijn op dat moment. Zoals ineens zelf wel naar het zwembad willen fietsen zonder mama. Terwijl het drukke verkeer door de straat raast. De ouder moet juist in deze periode de ontwikkeling van de autonomie erkennen, maar het kind hierin ook begrenzen. En dat vind een tweejarige echt niet leuk, om begrensd te worden.
En dan moet een ouder ‘optreden’. Een kind zal dit niet direct aanvaarden dus zet alles in om toch ‘zelf’ te kunnen doen.
En daar komt de spiegel voor de ouder/ opvoeder om te hoek kijken. Want de ouder komt hierin de eigen autonomie-pijn tegen.
Alle momenten in je leven dat je zelf keuzes wilde maken, maar een ander voor je bepaalde. Je kind gaat de strijd aan en jij voelt daarin die strijd die je zelf wellicht niet aan bent gegaan, of wel aan bent gegaan, maar daarin bent afgewezen. En het gedrag van jouw tweejarige roept al die onbewuste herinneringen op.
Maar ...
je tweejarige dochter heeft wel begrenzing nodig. Dit is enorm belangrijk voor haar ontwikkeling.
Wanneer een kind geen grenzen en dus teveel ruimte krijgt en eigen keuzes moet maken op jonge leeftijd geeft een kind te vroeg een te grote verantwoordelijkheid. Ze missen de steun van de ouders en dat kan bijvoorbeeld een onveilig gevoel geven.
Zou je teveel begrenzen dan kan zij het zogenaamde moederskindje worden. Het meisje wat altijd maar aan de moeder blijft hangen en bijna geen zelfbeschikking heeft. Deze kinderen kunnen moeite hebben om voor zichzelf op te komen en zelfstandig te worden.
Voor jou als ouder betekent dit dus goed afstemmen op wat je dochter al wel en nog niet aan kan. En daar waar jij NEE tegen haar zegt zal ze dit niet accepteren, maar jij als volwassene bent hierin wel degene die voor haar veiligheid en ontwikkeling moet zorgen.
Deze leeftijd vraagt dus van jou als moeder dat je eerlijk naar jezelf kijkt in jouw autonomie-ontwikkeling. En daar waar het je raakt heb je ‘huiswerk’ te doen en naar jezelf te kijken en te leren wat dit zegt over jezelf.
En tegelijkertijd ben jij de opvoeder en geef jij de kaders aan waarin jouw dochtertje zich kan ontwikkelen. En dat betekent dat je NEE moet zeggen en moet blijven staan wanneer je kind iets zelf wil doen wat niet kan of gevaarlijk is. Maar je mag en kunt ook JA zeggen tegen deze ontwikkeling en JA wanneer ze grenzen opzoekt die misschien voor jou als moeder spannend zijn, maar die hij echt wel aan kan. Het zelf klimmen en klauteren in de speeltuin van het leven (ook al lijkt die misschien gevaarlijk). En met jouw liefdevolle steun op de achtergrond kun je haar het leven zelf laten ontdekken. Passend bij haar leeftijd.
Ik wens je heel veel liefdevolle spannende en magische momenten met je prachtige dochtertje en jezelf.
En wanneer de spiegel niet helemaal duidelijk is kun je wellicht eens een afspraak maken met een kindercoach bij jou in de buurt die je daarbij kan helpen.